چندی پیش با هواپیما از تهران به مشهد رفتم

وقتی که چمدانم را از فرودگاه مشهد تحویل گرفتم

چرخ نداشت

یعنی چرخ داشت

ولی چرخ هایش شکسته بود 

. . . 

. . . 

. . .

به چمدان های دیگران نگاه کردم 

یک نفر دیگر ، دسته چمدانش شکسته بود 

یک نفر دیگر ، جایی از چمدانش پاره شده بود

. . . 

. . . 

. . . 

می خواستم اعتراض کنم 

شرایط دیگران را که دیدم

کمی آرام تر شدم 

دیدم که همه همینند

اینجا کسی به کسی احترام نمی گذارد 

همینکه سوار هواپیما شدی ، انگار منتی است که بر سرت گذاشته اند

قرار نیست که وسایلت را مثل آدم جابجا کنند 

پرتاب می کنند به هر جا که رفت 

اینکه چه بلایی به سر وسایلت می آید فقط به شانست بستگی دارد 

. . . 

. . . 

البته آنها این را می دانند که اصولا طبقه مرفه ایران سوار هواپیما می شود

و بنابراین حتی با وجود این تورم کمرشکن

هزینه ی چمدان برای این قشر مرفه ، قابل ملاحظه نیست

و ضمنا افرادی که مثل من 

هر ده سال یک بار سوار هواپیما می شوند 

همینکه افتخار سوار شدن به هواپیما را داشته اند 

باید کلاهشان را به آسمان بیندازند


آقای وزیر گردشگری 

آیا این مورد به شما مربوط است یا نه ؟ 

اگر که به شما مربوط است 

یک فکری به حالش بکنید



مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها